Zdrowie ze św. Hildegardą z Bingen

Św. Hildegarda oferuje nam całą skarbnicę metod i środków uzdrawiających. Spośród wszystkich zaleceń benedyktyńskiej mniszki możemy wyodrębnić sześć podstawowych metod leczenia, na których będzie się opierać poprawa jakości życia, oraz które  pozytywnie wpłyną na skuteczność stosowanych jej metod leczniczych.

• Traktowanie żywności jako środków leczniczych
• Naturalne środki lecznicze stosowane w pierwszej kolejności w celu odzyskania zdrowia i zapobiegania chorobom
• Dbałość o naturalny sen oraz wystarczającą ilość ruchu
• Odnalezienie zdrowej równowagi pomiędzy pracą, a odpoczynkiem wedle zasady Ora at Labora (Módl się i pracuj)
• Systematyczne oczyszczanie organizmu z toksyn poprzez kąpiele, saunę, upust krwi, stawianie baniek, oczyszczenie jelit oraz masaż nerek
• Zamiana swoich wad w zalety i cnoty owocujące wielkodusznością, radością, cierpliwością, witalnością i wspólnotą

Badania naukowe potwierdzają, że styl życia warunkuje stan naszego zdrowia aż w 80 procentach. 40% naszego stanu zdrowia zależy od tego co spożywamy, kolejne 40% od rozsądnego trybu życia i jedyne 20% jest uwarunkowane przez genetykę oraz stan środowiska. Tak wiele zależy od nas samych.

To co proponuje nam średniowieczna mniszka to kompleksowa dieta i styl życia odżywiające ciało i ducha. Dostarcza ona organizmowi wszelkich niezbędnych do zdrowego życia witamin i minerałów pochodzących z wszystkich kategorii produktów spożywczych: orkiszu, owoców i warzyw, mięsa oraz nabiału. Kiedy dostarczamy organizmowi pożywienie głównie opierające się na orkiszu oraz warzywach i owocach, budujemy zdrowego człowieka. Mięso i nabiał stanowią jedynie dodatek. Kiedy wzbogacimy nasze posiłki o odpowiednie zioła, a zwłaszcza bertram oraz galgant, ludzki organizm bardzo skutecznie buduje silny system odpornościowy. Zastosowanie ziół wraz z orkiszem sprawia, że człowiek nabiera energii i tryska zdrowiem.

Św. Hildegarda spośród wielu roślin wyróżniła trzy, które powinny znaleźć się w codziennej diecie człowieka. Są to orkisz, kasztany jadalne oraz koper włoski.

Orkisz – „Orkisz gwarantuje dobrą krew, wspomaga rozwój mięśni i dar pogody ducha...”. Ziarno to zawiera Thiocyanat, naturalny czynnik wzrostu. Thiocyanat stymuluje tworzenie komórek macierzystych, z których organizm tworzy wszystkie inne komórki: rozrodcze, krwiotwórcze, mięśniowe, nerwowe, komórki układu immunologicznego. Thiocyanat działa antyalergicznie, chroni przed rozwojem komórek rakowych stabilizując ścianki komórek tak, że substancje rakowe nie są w stanie przeniknąć przez błony komórkowe.

Kasztany jadalne – drzewo kasztanowe od korzenia aż po czubek korony stanowi stuprocentowo zdrową rośliną przydatną dla człowieka i zwierząt hodowlanych. Kasztany są bogate w garbniki i bioflawonoidy pomagające usuwać stres i regenerować naczynia krwionośne dzięki obecności witaminy P. Należy stosować je w stanach różnego rodzaju osłabienia organizmu jak rak, borelioza, AIDS. Owoce kasztanowca zawierają następujące składniki mineralne i mikroelementy: żelazo, cynk, miedź, mangan, magnez, wapń, potas i odrobinę sodu. Są bogate w witaminy A, E, B1, B2, B3, B5, B6, C. Świetnie sprawdzają się w leczeniu schorzeń wątroby, śledziony, trzustki, dolegliwości żołądkowo-jelitowych, bóli reumatycznych, artretyzmu, osłabienia koncentracji czy bóli serca.

Koper włoski czyli fenkuł – jest to jedna z niewielu roślin w „leksykonie” zdrowia św. Hildegardy, które bez obaw można spożywać przyrządzone na ogniu (gotowane, pieczone, duszone), jak również na surowo. Dobry jest w każdej formie: jako warzywo, napar, olej. To bogate źródło witamin i minerałów (wit. A, C, wapń, żelazo, potas, magnez i fosfor). Pomaga w problemach trawiennych i wzdęciach, przekwaszeniu żołądka i zgadze oraz w przechodzeniu klimakterium.  Zapobiega procesom gnilnym w jelitach, usuwając substancje gnilne, działając równocześnie rozkurczowo, usuwając  gazy.

Spośród mnogości owoców i warzyw opisanych przez Hildegardę, jest kilka, których spożywanie ona zdecydowanie odradza. Są to: por, brzoskwinia, truskawki, śliwki, wieprzowina i węgorz. Są to trucizny kuchenne, które osłabiają organizm, powodują, że choroby rozwijają się łatwiej, obciążają organizm.

Przy zastosowaniu tych nielicznych ograniczeń  możemy czerpać z całego rogu obfitości  darów Bożych. Przy czym należy pamiętać o ważnym zaleceniu św. Hildegardy, która mówi, że wszelkie potrawy powinny być przygotowane na ogniu, czyli ugotowane. Należy unikać jedzenia produktów surowych, gdyż one wywołują procesy gnilne w jelitach, a te prowadzą do szeregu chorób autoimmunologicznych.

 W kategorii napojów św. Hildegarda poleca: wodę źródlaną do picia i wodę studzienną do gotowania. Najlepiej ugasi pragnienie woda letnia lub herbatka z kopru włoskiego. Jest zupełnie bezpieczna, nawet jeśli jest spożywana litrami. Kawa orkiszowa to kolejny napój godny polecenia, zaraz obok wina i piwa orkiszowego

Pośród zapisków Hildegardy znajdziemy całe zastępy ziół i przypraw. Rośliny, które bywa, że depczemy w ogrodzie czy na łące, przynoszą zbawienne skutki dla naszego organizmu. Niektóre są bardziej powszechne, inne trudniej dostępne. Z wszystkimi warto się zapoznać, ponieważ niejednokrotnie dane ziele jest środkiem leczniczym na różne schorzenia. Co więcej na konkretne schorzenie Hildegarda przedstawia wielorakie rozwiązania, tak więc jeśli jedno nie jest łatwo dostępne, inne może okazać się dużo bardziej osiągalne. Nadrzędne miejsce w Bożej aptece ziołowej znajdują następujące rośliny:

Bertram (Anacyclus perthrum) – Niezależnie od tego, czy jedzony w formie suchej czy w potrawach (gotowany), bertram jest pożyteczny i dobry dla człowieka chorego i zdrowego. Wypędzi z niego choroby i nie dopuści do zachorowania.” Stosowanie bertramu w codziennej kuchni sprawia, że witaminy i minerały świetnie wchłaniają się do organizmu, czyniąc użycie suplementów zupełnie zbędnymi. Bertram przywraca sprawność jelitom.

Galgant (Alpinia officinarum) – Posiada cechy przeciwskurczowe, wspomagające trawienie i usuwające stres. Stosuje się jako remedium na: bóle głowy i serca, osłabienie serca, napady dusznicy bolesnej, leczenie uzupełniające i zapobieganie zawałowi serca, skurcze żołądka i jelit, dolegliwości miesiączkowe, zaburzenia krążenia krwi, napady rzekomo padaczkowe, stany wyczerpania, osłabienia.

Do osłody potraw św. Hildegarda zaleca miód oraz cukier trzcinowy w umiarkowanych ilościach.